Dit schilderij met een gezicht op de Kortenhoefsedijk is een vroeg topwerkje van de schilder Jan Hillebrand Wijsmuller (1855-1925). Het is een zomerse dag. De kerktoren priemt boven de bomen uit. Het kerkje en de wolkenlucht weerspiegelen in het heldere water. Langs de nog niet verharde dijk liggen de ‘huisjes Boomkens’, oude pandjes die enkele decennia terug prachtig gerestaureerd zijn door de Stichting Curtevenne. Een vrouw met wit kapje op, lopend op de dijk, geeft de menselijke maat aan. Wijsmuller wilde niets anders dan de serene rust en gemoedelijkheid van het dorpje schilderen. De stemming van een zonnige dag.
Wijsmuller was een schilder uit Amsterdam, die aan de Rijksacademie zijn schildersopleiding had gevolgd. Hij had kennelijk zoveel talent dat hij een Koninklijke Subsidie kreeg, die hem in staat stelde nog eens anderhalf jaar de Academie in ‘s-Gravenhage te volgen. Den Haag was toen nog het mekka van de landschapschilderkunst. De schilders van de Haagse School (zoals Gabriël, Roelofs, de gebroeders Maris en Mesdag) woonden en werkten er in de omgeving. Wijsmuller ontmoette ze bij Pulchri Studio, de – nog steeds bestaande – kunstenaarssociëteit aan het Lange Voorhout. In 1882 ging Wijsmuller zelfs nog een jaar aan de academie in Brussel studeren. Willem Roelofs en Paul Gabriël moeten hem dat vast hebben aangeraden, want zelf woonden ze er jarenlang en hadden er hun eigen atelier. Het zal daarom zeker Gabriël zijn geweest die hem attent heeft gemaakt op het dorp Kortenhoef. Want in voor- en najaar trokken zowel Roelofs als Gabriël erop uit om onbedorven plekjes in Nederland te schilderen. Ging Roelofs vaak naar Noorden en Nieuwkoop, Gabriël was verliefd geraakt op Kortenhoef. Hij logeerde aanvankelijk in het Tolhuis aan de Zuwe, later in het Rechthuis dat bestierd werd door herbergier Beijer. Ook Wijsmuller zal in het Rechthuis verbleven hebben, waar het omstreeks 1890 een komen en gaan van schilders was.
Wijsmuller nam veel van Gabriël over. De andere schilders van de Haagse School schilderden in grijs-groene kleuren. Hierdoor werd de Haagse School soms spottend de Grijze School genoemd. Gabriël daarentegen hield wel van een zonnetje en van heldere kleuren. Dit schilderij van Wijsmuller heeft qua compositie en kleurkeuze wel wat weg van Gabriëls molen ‘In de maand July’, het grote schilderij dat nu tot de topstukken van het Rijksmuseum behoort. Stond bij Gabriël de molen centraal, hier is het kerkje het focuspunt. Ook Wijsmuller koos zijn standpunt vanaf het water, met links en rechts de diagonale lijnen van de dijk en de bebouwde oever. En niet te vergeten: de fraaie spiegelingen in het water. Met dit juweeltje wilde Wijsmuller op klein formaat bewijzen dat hij in de beste traditie van de Haagse School landschappen kon schilderen. Op zijn beurt gaf hij weer adviezen aan de jongere generatie schilders, zoals Bernard van Beek.